Hallo Medellín

Hallo allemaal, 

Na de lange busrit kwamen we aan in Medellín. Zover we konden zien was dit net zo’n wereldstad als Bogota. 

Bij de bus terminal zochten we een taxi die ons naar het hotel zou brengen. Aangezien wij 4 koffers hadden dachten wij eigenlijk dat we wel 2 taxi’s nodig zouden hebben maar.... hier in Colombia kan alles. Een kleine Hyundai Atos, 2 koffers op het dak en 2 achterin met de klep open zonder de klep vast te maken. De koffers op het dak natuurlijk wel met een spanbandje. Een klein kwartiertje later kwamen we aan in ons hotel. Een mega hotel met 13 verdiepingen in een van de betere wijken in medellin . Wesley was uiteraard meer dan blij dat hij eindelijk uit de bus en de auto was. Hij voelde zich snel wat beter. Terwijl pap en dorien de omgeving verkende namen wij een verfrissende douche en dronken we een drankje in het hotel. Onze adviseurs kwamen terug en hadden een lekkere steakhouse gevonden. We aten een heerlijke steak met champignonsaus en Wesley met pepersaus dit was verrukkelijk. We liepen weer terug naar het hotel en sliepen heerlijk! 

Medellín 

Nadat we wakker werden gingen we naar beneden voor een heerlijk Ontbijtje. Daarna was het moment daar, vertrekken naar het drukke Medellín. Het plan was om met de metro te gaan maar die was niet echt vindbaar in de buurt van ons hotel. Dus namen we een taxi ( ook wel racemonster genoemd). Wat was het druk in de stad echt een wereldstad in onze ogen nog veel massaler dan Bogota. We starten bij Parque Botero. Zoals ik eerder al vertelde is Botero een bekende schilder hier in Colombia. Hij is geboren in Medellín dus hij kon hier natuurlijk niet ontbreken. De beelden waren weer prachtig. Verder liepen door de straten, bezochten we kerken en keken naar alle bijzondere personages in de grote stad. Van zwervers die zichzelf wasten in een fontein tot mensen die het geloof verkondigden tot lijmsnuivende jeugd we zagen werkelijk van alles. 

Wesley bracht ook nog een bezoekje aan de Colombiaanse kapper voor maar liefst 12000 peso oftewel ongeveer 4 euro. Grappig om het ook eens mee te maken. De mannelijke kappers in de salon moesten lachen dat ik natuurlijk foto’s ging maken. 

Het winkelen viel wat tegen 100000 winkeltjes met voornamelijk Ali express zooi. Ik kocht daar wel slingers voor papa’s verjaardag maandag. Altijd leuk natuurlijk dat we het niet onopgemerkt voorbij laten gaan. 

Het was overigens een super warme dag dus nadat we om 1700 aankwamen bij het hotel zijn Wesley en ik gaan douchen en hebben we niks meer gedaan. 

Medellin dag twee

De tweede dag in Medellin gingen we te voet op pad. We hadden het plan  om naar Museo Castello te gaan. Op een bordje vlakbij ons hotel stond dat het 2,75 km was dus dat kon prima. Nou hoe ze die kilometers hier tellen weet ik niet maar we hebben denk ik bijna twee uur gelopen waarvan het laatste stuk steil omhoog. Dat was een flinke klim met klotsende oksels. Het uitzicht boven was erg mooi en je kon gelijk zien hoe groot deze stad eigenlijk is. Het kasteel was wel leuk maar niet bijzonder, vooral omdat we alleen met een gids rond mochten lopen en die gids sprak spaans dus konden we er geen touw aan vastknopen ( zelfs niet na onze Spaanse les ) Er was een soort van foodtruck festival in de tuin van het kasteel waar de rijke Colombianen genoten van de zon op zondagmiddag. We aten een broodje en gingen naar onze volgende stop. Museo de Pablo Escobar. Dat was tenminste het plan. De taxi zette ons af op een verlaten plekje boven op een berg. Een klim naar boven en daar kon je inderdaad een rondleiding krijgen in iets wat leek op het oude huis van hem ofzo. De entree was maar liefst 30 euro per persoon. Dit vonden we wel een beetje overdreven dus namen we een taxi terug naar het hotel. Een leuke dag in een heel ander gedeelte van de stad. Papa en Dorien besloten nog even de stad in te gaan. De chauffeur had ons afgezet bij het hotel en bracht hen via een omweg naar het centrum. Ze kwamen hierbij ook langs de krottenwijken en zagen de zwervers rijen dik op straat liggen. Ik denk dat we op zulke momenten realiseren hoe goed we het eigenlijk hebben.

Papa is natuurlijk vandaag jarig en dat wilden we niet onopgemerkt voorbij laten gaan. We versierden de ontbijttafel en zongen lang zal ze leven :) 

Vandaag vliegen wij naar Santa Marta vanuit daar gaan we met de taxi naar Palomino. Een plaatsje aan zee waar we in een soort van strandhutjes gaan slapen. Er is daar geen stroom of WiFi dus ons volgende verhaal zal vast weer komen in Cartagena. 

Hasta Luego! 

Sonia