Kamperen 2.0 😎

Buenos Dias

Vanaf het oh zo drukke Medellín vlogen we in een uurtje naar Santa Marta. De vlucht ging snel met deze keer gelukkig wat minder turbulentie. Het landen van het vliegtuig was vlak na zee. Prachtige blauwe zee overigens. De taxi chauffeur wachtte ons op en bracht ons naar Palomino. 

We wisten vooraf nog niet wat ons te wachten stond maar een lichtelijke shock was het wel.... Er was geen licht, geen warm water eigenlijk was het een soort van kampeer idee. Douchen in de buitenlucht en de wc ook. In de avond de klamboe goed over ons bed heen en lekker slapen. Op de achtergrond hoorden we krekels, vleermuizen en de zee. Enigszins bijzonder was dat eigenlijk wel.

De nacht ging redelijk maar we waren al wel heeeeeeeel vroeg wakker. Na een lekker ontbijtje begon onze eerste dag aan de Caribische zee. 

Er stond een uitstapje naar nationaal park Tayrona op het programma. Vanaf onze hutjes was dit ongeveer drie kwartier rijden. Wesley en ik deden nog een klein dutje. 

Later bleek dat we onze energie hard nodig hadden tijdens de wandeltocht. Vanaf de ingang gingen we 10 minuten met de bus naar de start van het wandelpad. Vanaf daar begon een tocht van ruim 2 uur richting het eindpunt van de route Cabo San Juan. Daar aten we een lunch. En moesten we de hele lange weg weer terug. Onderweg kwamen we vanalles tegen. Van aapjes in de bomen tot hagedissen en prachtige natuur. Tussendoor prachtige stukken strand uit een boekje zo mooi.  We proefden ook fruit van de lokale bevolking die dit onderweg stond te verkopen. 

Het was best een zware tocht met veel klimmen en dalen en dan ook nog ongeveer 33 graden en een zeer hoge luchtvochtigheid. Eenmaal aangekomen bij de hutjes kon ik Mn hele outfit uitwringen. Het was een zware maar indrukwekkende toch die je zeker niet mag missen hier aan de Caribische kust. 

In de avond aten we kip met salade en aardappelen. Het eten kan me me hier nog niet echt bekoren en met al die inspanningen zal ik deze vakantie geen kilo’s aankomen wat natuurlijk een prettige bijkomstigheid is. Na het eten slapen in ons hutje het was er erg warm en boven de toilet zat een grote kikker Brrrr

Vandaag zijn we lekker een dagje in de ruststand. Een boekje, muziekje en genieten van de zee en het uitzicht.  Ondertussen zagen we een eekhoorn van de ene palmboom naar de andere lopen met draadjes van de palmbomen. In de avond aten we burritos deze waren verrukkelijk dus dat viel mee.  

Vandaag  rijden we 5 á 6 uur richting Cartagena. Dat is tevens de laatste halte voor papa en Dorien. Op dit moment lijkt het voor mij een raar idee om het laatste stuk van onze reis alleen af te maken. Maar het laatste stukje van onze reis lijkt toch een beetje op zon zee strand en genieten. Dus ik denk dat Wes en ik dat wel aan kunnen. 

Hasta Luego! 

Tot in 

Sonia